49 jaar was ze…..
Mooi en met een stralende lach. Zo werd ze het meest omschreven deze week.
De trotse mama van een zoon van 18 jaar. (Dezelfde leeftijd als mijn jongste dochter).

Niet lang geleden sprak ik 2 keer met haar en legden we samen haar uitvaartwensen vast. Want ze wist dat ze niet heel lang meer te leven had. En zo ziek als ze was, kroop ze een beetje in mijn hart. We spraken met een knipoog af dat het niet eerder dan over 20 jaar zover zou zijn, maar we wisten beiden dat het niet zo lang zou duren….

Ik beloofde haar wel heel goed voor haar, maar vooral ook voor haar grote trots, haar zoon te zorgen in de week van haar afscheid.

Afgelopen vrijdag op zaterdagnacht overleed ze. En die dag leerde ik ook haar dierbaren, iedere dag een beetje meer, kennen.
Voor haar kon ik niets meer doen, behalve mijn belofte nakomen…..
Er volledig voor hen zijn….

Vandaag was haar afscheid. En bij het sluiten van de kist, keek ik naar de nachtmerrie van iedere jonge moeder. Een kind, weliswaar jong volwassen, hoort dit niet te hoeven doen.
Mijn hart brak, maar….

Lieve, meer dan trotse, mama,
je hebt geen woord teveel gezegd. Jouw zoon is een kanjer, waar ik de laatste dagen enorme bewondering voor heb gekregen. En waar ik stiekem een beetje van ben gaan houden.
Bij zijn geboorte gaf hij jou als het ware vleugels. En door hem en voor hem leefde jij.
Op je kist lagen vandaag prachtige engelenvleugels van bloemen, die hij heeft uitgezocht en aan je gaf voor je laatste reis.
Vleugels om te gaan….
En…
dat mag je ook.
Want, geloof me, ik heb t met eigen ogen gezien. Hij heeft de juiste mensen om zich heen die hem onvoorwaardelijk zullen steunen, het juiste meisje aan zijn zijde en……
Hij heeft 18 jaar lang een geweldige moeder gehad. Je hebt hem gevormd, gekoesterd en volgens sommigen ontiegelijk verwend . Maar hij is er een prachtige kerel van geworden.

Het liefst had ik gehad, dat jouw uitvaart nooit plaats had hoeven vinden.
Had ik je teruggegeven aan al die lieve mensen die zo van je houden en zeker aan jouw kanjer.
Maar in plaats daarvan was ik vandaag plaatsvervangend trots voor jou erbij.

Want lieve mama…
echt…..
jouw trots was en is
meer dan terecht.